حسن همتیان چادگانی چشمندگانی ، عقیقه

معرفی عید سعید فطر


با عرض سلام

عید فطر یکی از دو عید بزرگ در سنت اسلامی است که درباره آن احادیث و روایات بیشمار وارد شده است. مسلمانان روزه دار که ماه رمضان را به روزه داری به پا داشته و از خوردن و آشامیدن و بسیاری از کارهای مباح دیگر امتناع ورزیده اند، اکنون پس از گذشت ماه رمضان در نخستین روز ماه شوال اجر و پاداش خود را از خداوند می طلبند، اجر و پاداشی که خود خداوند به آنان وعده داده است.

امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) در یکی از اعیاد فطر خطبه ای خوانده اند و در آن مؤمنان را بشارت و مبطلان را بیم داده اند.

خطب امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام یوم الفطر فقال: ایها الناس! ان یومکم هذا یوم یثاب فیه المحسنون و یخسر فیه المبطلون و هو اشبه بیوم قیامکم، فاذکروا بخروجکم من منازلکم الی مصلاکم خروجکم من الاجداث الی ربکم و اذکروا بوقوفکم فی مصلاکم و وقوفکم بین یدی ربکم، و اذکروا برجوعکم الی منازلکم، رجوعکم الی منازلکم فی الجنه.

عباد الله! ان ادنی ما للصائمین و الصائمات ان ینادیهم ملک فی آخر یوم من شهر رمضان، ابشروا عباد الله فقد غفر لکم ما سلف من ذنوبکم فانظروا کیف تکونون فیما تستانفون (1)

ای مردم! این روز شما روزی است که نیکوکاران در آن پاداش می گیرند و زیانکاران و تبهکاران در آن مایوس و نا امید می گردند و این شباهتی زیاد به روز قیامتتان دارد، پس با خارج شدن از منازل و رهسپار جایگاه نماز عید شدن به یاد آورید خروجتان از قبرها و رفتنتان را به سوی پروردگار، و با ایستادن در جایگاه نماز به یاد آورید ایستادن در برابر پروردگارتان را و با بازگشت به سوی منازل خود، متذکر شوید بازگشتتان را به سوی منازلتان در بهشت برین، ای بندگان خدا، کمترین چیزی که به زنان و مردان روزه دار داده می شود این است که فرشته ای در آخرین روز ماه رمضان به آنان ندا می دهد و می گوید:

«هان!بشارتتان باد، ای بندگان خدا که گناهان گذشته تان آمرزیده شد، پس به فکر آینده خویش باشید که چگونه بقیه ایام را بگذرانید.»

عارف وارسته ملکی تبریزی درباره عید فطر آورده است: «عید فطر روزی است که خداوند آن را از میان دیگر روزها بر گزیده است و ویژه هدیه بخشیدن و جایزه دادن به بندگان خویش ساخته و آنان را اجازه داده است تا در این روز نزد حضرت او گرد آیند و بر خوان کرم او بنشینند و ادب بندگی بجای آرند، چشم امید به درگاه او دوزند و از خطاهای خویش پوزش خواهند، نیازهای خویش به نزد او آرند و آرزوهای خویش از او خواهند ونیز آنان را وعده و مژده داده است که هر نیازی به او آرند، بر آوره و بیش از آنچه چشم دارند به آنان ببخشند و از مهربانی و بنده نوازی، بخشایش و کارسازی در حق آنان روا دارد که گمان نیز نمی برند.» (2)

روز اول ماه شوال را بدین سبب عید فطر خوانده اند که در این روز، امر امساک و صوم از خوردن و آشامیدن برداشته شده و رخصت داده شد که مؤمنان در روز افطار کنند و روزه خود را بشکنند فطر و فطر و فطور به معنای خوردن و آشامیدن، ابتدای خوردن و آشامیدن است و نیز گفته شده است که به معنای آغاز خوردن و آشامیدن است پس از مدتی از نخوردن و نیاشامیدن. ابتدای خوردن و آشامیدن را افطار می نامند و از این رو است که پس از اتمام روز و هنگامی که مغرب شرعی در روزهای ماه رمضان، شروع می شود انسان افطار می کند یعنی اجازه خوردن پس از امساک از خوردن به او داده می شود.

عید فطر دارای اعمال و عباداتی است که در روایات معصومین(ع) به آنها پرداخته شده و ادعیه خاصی نیز آمده است.

از سخنان معصومین(ع) چنین مستفاد می شود که روز عید فطر، روز گرفتن مزد است. و لذا در این روز مستحب است که انسان بسیار دعا کند و به یاد خدا باشد و روز خود را به بطالت و تنبلی نگذراند و خیر دنیا و آخرت را بطلبد.

و در قنوت نماز عید می خوانیم:

«... اسئلک بحق هذا الیوم الذی جعلته للمسلمین عیدا و لمحمد صلی الله علیه و آله ذخرا و شرفا و کرامة و مزیدا ان تصلی علی محمد و آل محمد و ان تدخلنی فی کل خیر ادخلت فیه محمدا و آل محمد و ان تخرجنی من کل سوء اخرجت منه محمدا و آل محمد، صلواتک علیه و علیهم اللهم انی اسالک خیر ما سئلک عبادک الصالحون و اعوذ بک مما استعاذ منه عبادک المخلصون »

بارالها! به حق این روزی که آن را برای مسلمانان عید و برای محمد(ص) ذخیره و شرافت و کرامت و فضیلت قرار دادی از تو می خواهم که بر محمد و آل محمد درود بفرستی و مرا در هر خیری وارد کنی که محمد و آل محمد را در آن وارد کردی و از هر سوء و بدی خارج سازی که محمد و آل محمد را خارج ساختی، درود و صلوات تو بر او و آنها، خداوندا، از تو می طلبم آنچه بندگان شایسته ات از تو خواستند و به تو پناه می برم از آنچه بندگان خالصت به تو پناه بردند.

در صحیفه سجادیه نیز دعایی از امام سجاد(ع) به مناسبت وداع ماه مبارک رمضان و استقبال عید سعید فطر وارد شده است:

«اللهم صل علی محمد و آله و اجبر مصیبتنا بشهرنا و بارک لنا فی یوم عیدنا و فطرنا و اجعله من خیر یوم مر علینا، اجلبه لعفو و امحاه لذنب و اغفرلنا ما خفی من ذنوبنا و ما علن ... اللهم انا نتوب الیک فی یوم فطرنا الذی جعلته للمؤمنین عیدا و سرورا و لاهل ملتک مجمعا و محتشدا، من کل ذنب اذنبناه او سوء اسلفناه او خاطر شرا اضمرناه توبة من لا ینطوی علی رجوع الی.»

پروردگارا! بر محمد و آل محمد درود فرست و مصیبت ما را در این ماه جبران کن و روز فطر را بر ما عیدی مبارک و خجسته بگردان و آن را از بهترین روزهایی قرار ده که بر ما گذشته است که در این روز بیشتر ما را مورد عفو قرار دهی و گناهانمان را بشوئی و خداوندا بر ما ببخشایی آنچه در پنهان و آشکارا گناه گردانیم ... خداوندا! در این روز عید فطرمان که برای مؤمنان روز عید و خوشحالی و برای مسلمانان روز اجتماع و گردهمائی قرار دادی از هر گناهی که مرتکب شده ایم و هر کار بدی که کرده ایم و هر نیت ناشایسته ای که در ضمیرمان نقش بسته است به سوی تو باز می گردیم و توبه می کنیم، توبه ای که در آن بازگشت به گناه هرگز نباشد و بازگشتی که در آن هرگز روی آوردن به معصیت نباشد. بارالها! این عید را بر تمام مؤمنان مبارک گردان و در این روز، ما را توفیق بازگشت به سویت و توبه از گناهان عطا فرما.» (3)

پی نوشت ها:نتیجه تصویری برای تحقیق عید فطر

1- محمدی ری شهری، میزان الحکمه، 7/131 - 132

2- میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، المراقبات فی اعمال السنه، تبریز، 1281 ق ص 167، مجله پاسدار اسلام، ش 101، ص 10

3- نک: ماهنامه پاسدار اسلام، شماره 101، اردیبهشت ماه 1369 ص 10 - 11، 50

رمضان، تجلی معبود (ره توشه راهیان نور) صفحه 248

جمعی از نویسندگان به نقل از خبر گزاری حوزه

حسن همتیان چادگانی چشمندگانی

[ بازدید : 74 ] [ امتیاز : 5 ] [ نظر شما :
]

[ جمعه 25 خرداد 1397 ] [ 1:19 ] [ حسن همتیان ]

[ ]

احکام عقیقه

با عرض سلام:

احکام عقیقه


1) مستحب است كه پدر و مادر برای اولادی كه متولد می شود، چه دختر باشد یا پسر عقیقه كنند، اما آداب و نکاتی که راجع به عقیقه وجود دارد :
2) عقیقه باید گوسفند ، بز یا شتر باشد و حیوان دیگری مثل مرغ و امثال آن كفایت نمى كند. اگر شتر عقیقه کند، باید پنج یا شش ساله باشد . بهتر است شش سال یا بیش تر داشته باشد . اگر بز باشد ، یک ساله یا بیش تر باشد . اگر گوسفند باشد ، شش یا هفت ماهه باشد .بهتر است گوسفند لاغر نباشد و فربه باشد. هم چنین بهتر است گوسفند کور، و بسیار لنگ نباشد که راه رفتن برای او دشوار باشد. نیز مغز و شاخ گوسفند هم نشکسته باشد و اخته هم نشده باشد.
3) مشهور میان علما آن است که : مستحب است براى پسر حیوان نر و براى دختر حیوان ماده عقیقه كنند. چنانچه حیوان غیرهم جنس هم باشد ،صحیح است.
4) در استحباب عقیقه فرقى بین نوزاد اول و دوم و غیره نیست . بهتر است در روز هفتم نوزاد عقیقه نماید و تا زمانی که به سن بلوغ نرسیده، بر پدر مستحب است برای فرزند عقیقه کند . اگر پدر و مادر عقیقه نكردند ، بعد از بالغ شدن بر خود شخص مستحب است كه عقیقه كند . در روایات آمده است كه در سلامت شخص تأثیر فراوان دارد.
5) كسانى كه قدرت مالى ندارند ،مستحب است هر زمانى كه قدرت پیدا كردند براى نوزاد خود عقیقه كنند.
6) مستحب است که گوشت عقیقه را بپزند و به مؤمنان اطعام نمایند و گوشت آن را خام تصدق نکنند. اگر چه خام هم بدهد ،خوب است ،ولی بهتر است که حد اقل آن را با آب و نمک بپزند و به مؤمنان بدهند و در حق نوزاد دعا نمایند. نیز مستحب است استخوان های حیوان عقیقه شده را نشکند ،بلکه از بند ها جدا کند .
7) مكروه است كه مادر و پدر و خواهر و برادر نوزاد (عائله پدر نوزاد) از عقیقه بخورند . كراهت، نسبت به مادر بیش تر است. بهتر است که عیال پدر و مادر هم که در خانه ایشان می باشند، از آن گوشت و طعام نخورند.
8) از مالیدن خون عقیقه بر سر طفل خود داری شود.
9) مستحب است در هنگام کشتن گوسفند عقیقه دعا بخواند. از امام صادق علیه السلام روایت شده: وقت ذبح عقیقه این دعا را بخواند: « بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ اللَّهُمَّ عَقِیقَةٌ عَنْ فُلَانٍ(به جای فلان اسم نوزاد را بگوید) لَحْمُهَا بِلَحْمِهِ وَ دَمُهَا بِدَمِهِ وَ عَظْمُهَا بِعَظْمِهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ وِقَاءً لآِلِ مُحَمَّدٍ ».
در روایت دیگری وارد شده که این دعا را بخواند :ْ «بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ إِیمَاناً بِاللَّهِ وَ ثَنَاءً عَلَى رَسُولِ اللَّهِ وَ الْعِصْمَةَ لِأَمْرِهِ وَ الشُّكْرَ لِرِزْقِهِ وَ الْمَعْرِفَةَ بِفَضْلِهِ عَلَیْنَا أَهْلَ الْبَیْتِ »پس اگر نوزاد پسر باشد بگوید: اللَّهُمَّ إِنَّكَ وَهَبْتَ لَنَا ذَكَراً وَ أَنْتَ أَعْلَمُ بِمَا وَهَبْتَ وَ مِنْكَ مَا أَعْطَیْتَ وَ كُلُّ مَا صَنَعْنَا فَتَقَبَّلْهُ مِنَّا عَلَى سُنَّتِكَ وَ سُنَّةِ نَبِیِّكَ وَ رَسُولِكَ وَ اخْسَأْ عَنَّا الشَّیْطَانَ الرَّجِیمَ لَكَ سُفِكَتِ الدِّمَاءُ لَا شَرِیكَ لَكَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِین‏ اللَّهُمَّ لَحْمُهَا بِلَحْمِهِ وَ دَمُهَا بِدَمِهِ وَ عَظْمُهَا بِعَظْمِهِ و شعرها بشعره و جلدها بجلده اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ وِقَاءً لفلان بن فلان( اسم نوزادو پدر ش را بگوید)»

توضیحات تکمیلی :

مستحب است گوشت عقیقه پخته شود و به مؤمنین اطعام گردد.

گوشت عقیقه بصورت خام تصدق نگردد،

هرچند که خام هم داده شود ،خوب است . بهتر است گوشت عقیقه

حداقل با آب و نمک پخته شود به مؤمنین بدهند تا برای نوزاد دعا کنند .

همچنین مستحب استاستخوان های حیوانی که عقیقه شده شکسته

نشود، بلکه در صورت نیاز می تواناستخوانها را ازبند ها جدا کرد.

از رفتارهای غلطی مثل مالیدن خون حیوان عقیقه شده بر سر فرد که در

هیچ روایت و آموزه ی اسلامیاشاره نشده خودداری شود.

کله و پاچه حیوان عقیقه شده را می توان به یکی از همسایگان یا افرادی

که مستحق می باشند داد،

همچنینپوست حیوان عقیقه شده را می توان فروخت و پولش را به مستحقان داد.

مادر ، پدر ، خواهر و برادر نوزاد مکروه است که از عقیقه بخورند .و این کراهت،

برای مادر بیشتر است.

بهتر است عیال پدر و مادر هم که در خانه ایشان زندگی می کنند ،از آن گوشت

و طعام عقیقه نخورند.

اگر مادربزرگ نانخور همان خانه باشد، در این صورت خوذدن گوشت عقیقه برایش
کراهت دارد و گر نه اشکالی ندارد.
تراشیدن سر کودک در روز هفتم تولد و دادن تصدق نقره معادل وزن مویش
از مستحبات است امااز اعمال و آداب عقیقه نیست. همچنین در روایات تاکید شده است که نوزاد
پسر در روزهفتم تولدش ختنه شود.

پس بنظر میرسد که پیشوایان دین بر روز هفتم تولد نوزاد برای این اعمال حکمتی دارد

که خداوند متعال می داند،

هر چند در صورتی که به هر علت مقدور نبود، می توان در اولین فرصت پس از آن

تاریخ هم انجام داد.

در حدیثی از امام جعفر صادق (ع) که در مفاتیح الجنان ذکر شده است ، می فرمایند:
« بلا دائماً بر روی سر بچه در حال گردش است و عقیقه، از سر او دور میکند»

امام صادق (ع) در حدیث دیگری به یکی از یارانش فرمود:

«هرگاه پسری، یا دختری برای تو متولّد شود، در روز هفتم گوسفندی یا شتری

را عقیقه کن و برای او نامگذاری نما و سرش را بتراش و به وزن موی سرش طلا، یا نقره تصدّق کن»


شرایط و احکام گوسفند ، بز و شتر جهت عقیقه :

حیوان مورد نظر برای عقیقه باید گوسفند، بز و یا شتر باشد. حیواناتی مثل مرغ

کفایت نمى کند.

اگر بخواهند شتر عقیقه کنند، سن آن باید پنج یا شش ساله باشد . بهتر است

شش ساله و بزرگتر باشد .

اگر بخواهند بز بکشند باید یک ساله یا بزرگتر باشد .

اگر گوسفند بکشند، باید سن آن حداقل شش ماهه یا هفت ماهه باشد . بهتر

است گوسفندعقیقه لاغر نباشد

بلکه فربه باشد. هم چنین بهتر است گوسفند عقیقه کور و آنچنان لنگ نباشد

که راه رفتن برایش دشوارشده باشد. نیز جمجمه و شاخ گوسفند عقیقه نشکسته

باشد و همچنین نباید اخته شده باشد.

در حدیث معتبری نقل شده است که شخصی از امام جعفر صادق (ع) پرسید: نمیدانم

پدرم برای منعقیقه کرده است یا نه، فرمودند: عقیقه بکن، آن مرد در پیری برای خود

عقیقه کرد.

در احادیث زیادی نقل شده است که : هر فرزندی در گرو عقیقه است .
یعنی اگر برای او عقیقه نکنند ، ممکن است آن فرزند در معرض حوادث ناگوار قرار گیرد.


دعای عقیقه

مستحب است هنگام کشتن عقیقه دعاهایی را که وارد شده است،
بخوانند و از خداوند تعالی بخواهند که عقیقه را فدیه قرار دهد؛ یعنی گوشت، استخوان، پوست
و موی آن در مقابلگوشت، استخوان، پوست و موی آن کسی که عقیقه برای او انجام می شود، باشد.
برخی از دعاهایی که در این مورد نقل شده، عبارت است از:

۱- ابراهیم کرخی از امام صادق علیه السلام نقل کرده که آن حضرت فرمود: هنگامی

که عقیقه کردی، بر عقیقه بگو:

بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ

اللَّهُمَّ عَقِیقَةٌ عَنْ فُلَانٍ

لَحْمُهَا بِلَحْمِهِ وَ دَمُهَا بِدَمِهِ وَ عَظْمُهَا بِعَظْمِهِ

اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ وِقَاءً لآِلِ مُحَمَّدٍصلی الله علیه وآله

(وسائل الشیعه، ج ۱۵، کتاب النکاح، ابواب احکام الاولاد، ب ۴۶، ص ۱۵۴٫)

که بجای کلمه ” فلان ” نام شخص را می گوییم.

۲- همچنین امام صادق علیه السلام فرمود: وقتی که اراده کردی عقیقه

را ذبح کنی، می گویی:

یا قَوْمِ إِنِّی بَرِی ءٌ مِمَّا تُشْرِکُونَ

إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِی لِلَّذِی فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ

حَنِیفاً مُسْلِماً وَ مَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ

إِنَّ صَلَاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیای وَ مَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ

لَا شَرِیکَ لَهُ وَ بِذَلِکَ أُمِرْتُ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِین

اللَّهُمَّ مِنْکَ وَ لَکَ بِسْمِ اللَّهِ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَقَبَّلْ مِنْ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ

سپس مولود را نام می بری و حیوان را ذبح می کنی.

(وسائل الشیعه، ج ۱۵، کتاب النکاح، ابواب احکام الاولاد، ب ۴۶، ص ۱۵۴٫)

که بجای کلمه ” فلان بن فلان ” به ترتیب نام شخص و نام پدرش را می گوییم،

مثلا احسان بن محمد.

ترجمه دعا: اى قوم از آنچه شما شریک خدا قرار می‏دهید بیزارم،من متوجه نمودم
رویم را به جانب کسى‏که آسمانها و زمین را آفرید با خلوص و از سر تسلیم،و من
از شرک ورزان نیستم.به درستى که نمازم‏ و عبادتم و زندگى‏ ام و مرگم براى
خداست،پروردگار جهانیان،شریکى ندارد،به این حقیقت امر شدم و من از مسلمانانم .
خدایااز تو و براى تو،به نام خدا و به خود خدا ،و خدا بزرگ‏تر است،خدایا درود
فرست بر محمّد و خاندان محمّد، و از فلان فرزند فلان بپذیر.
و نام فرزند و پدرش را بگوید، سپس ذبح کند.

۳- امام باقرعلیه السلام نیز فرمود: هنگام ذبح عقیقه بگو:

بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ

إِیمَاناً بِاللَّهِ وَ ثَنَاءً عَلَی رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله

وَ الْعِصْمَةُ لِأَمْرِهِ وَ الشُّکْرُ لِرِزْقِهِ وَ الْمَعْرِفَةُ بِفَضْلِهِ عَلَینَا أَهْلَ الْبَیتِ

و اگر کودک پسر است بگو:

اللَّهُمَّ إِنَّکَ وَهَبْتَ لَنَا ذَکَراً وَ أَنْتَ أَعْلَمُ بِمَا وَ هَبْتَ وَ مِنْکَ مَا أَعْطَیتَ وَ

کُلَّمَا [کُلَّ ما] صَنَعْنَا فَتَقَبَّلْهُ مِنَّا عَلَی سُنَّتِکَ وَ سُنَّةِ نَبِیکَ صلی الله علیه وآله

وَ اخْسَأْ عَنَّا الشَّیطَانَ الرَّجِیمَ لَکَ سُفِکَتِ الدِّمَاءُ لَا شَرِیکَ لَکَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ

الْعَالَمِینَ

(وسائل الشیعه، ج ۱۵، کتاب النکاح، ابواب احکام الاولاد، ب ۴۶، ص ۱۵۴٫)

حسن همتیان


[ بازدید : 100 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما :
]

[ جمعه 25 خرداد 1397 ] [ 0:30 ] [ حسن همتیان ]

[ ]

ساخت وبلاگ تالار مشاور گروپ لیزر فوتونا بلیط هواپیما تهران بندرعباس اسپیس تجهیزات عقد و عروسی تعمیر کاتالیزور تعمیرات تخصصی آیفون درمان قطعی خروپف اسپیس فریم اجاره اسپیس گلچین کلاه کاسکت تجهیزات نمازخانه مجله مثبت زندگی سبد پلاستیکی خرید وسایل شهربازی تولید کننده دیگ بخار تجهیزات آشپزخانه صنعتی پارچه برزنت مجله زندگی بهتر تعمیر ماشین شارژی نوار خطر خرید نایلون حبابدار نایلون حبابدار خرید استند فلزی خرید نظم دهنده لباس خرید بک لینک خرید آنتی ویروس
بستن تبلیغات [X]